In Poole heerlijk geslapen in een opgesmukte slaapkamer: teveel kussens, tierelantijntjes frutseldingen. Een schoon fietstenue aangetrokken en de rest ingepakt voor de start van deze zondag. Maar eerst nog een traditioneel Engels ontbijt. Van alles gegeten, met slechts 3 halve sneetjes geroosterd brood en 2 soorten marmelade. Eerlijk gezegd kan ik daarop niet teren, denk ik. Dan kaart ik een probleem aan: ik kan niet opladen. Mijn Europese stekker past niet in een Engels stopcontact. Is er een stekkerdoos te krijgen, en waar? De vrouw rommelt wat in een grote bak en tovert datgene op waar ik naar zoek. Gratis mag het hebben. Het is de enige service die ik van haar gekregen heb, want allerhartigst is ze bepaald niet, veeleer een kille zakenvrouw die denkt dat zakendoen alleen maar snel geld verdienen betekent. Zo ook vraagt ze mij om reclame te maken op de site van tripadvisor. Met een nare smaak van deze te dure overnachting vertrek ik naar Sandsbanks en steek over op de plek die ik gisteren al aangaf toen de Ferry deze passeerde. Natuurlijk rijd ik steeds links van de weg, dus wees gerust! Dat is trouwens wel een heel aparte ervaring, bij twijfel op kruisingen ga ik wel even van de fiets. En gelukkig rijden de Engelsen niet zo hard als bij ons en fietsers worden geduldig ontzien daar waar zij niet kunnen inhalen. Ik ben trouwens aangewezen op mijn routeboekje, want mijn GPS heeft het laten afweten; waarschijnlijk door de regen. Zoals vroeger moet ik nu vertrouwen op de kaarten, wel geeft het als nadeel dat ik vaker van de fiets moet. Maar goed, mijn route staat aangemerkt op allerlei paaltjes. Dan moet ik door een natuurgebied, de gravel steenslag krijg ik cadeau. Een apart golvend gebied, dat zich laat typeren als een duinlandschap, afgewisseld met weiden en in het wild grazende koeien. Zo kom ik in Corfe Castle en Ridge, dorpjes slechts, en via Stoborough beland ik in het eerste echte dorp: Wool. In een mooie Engelse pub drink ik koffie, krijg een hele bak vol, bepaald geen caffee petite dus. Ik snuffel ook wat op een menukaart, maar niks kan mij bekoren. Dan worden naast mij plates opgediend, dat lijkt me wel wat. Ook zie ik dat een Sparwinkel open is, zelfs daar kan ik geld pinnen volgens zeggen. Maar dat gaat niet door, want de pin- automaat mag mij geen geld verschaffen: ik weet niet waarom.
Hoe verder? Moet ik wel verder gaan, zeker als ik zie dat hier in Wool een camping is? Want er moet meer gedaan worden dan alleen fietsen: mijn spullen, misschien nog klam van de regen, moeten uitgehangen worden. Ook mijn was moet ik doen. Die kans is er nu. Vandaar dat ik op deze camping zit, een mooie rustige camping, zelfs met 2 Nederlandse families. Misschien hebben zij een fietspomp bij zich om mijn voorband op spanning te krijgen. Helaas lukt dat niet (ander ventiel) en vraag mijn Duitstalige buurman, een Zwitser, of hij misschien... En ja hoor, hij heeft een fantastische pomp. En zo komen we aan de praat. Over onze reizen, over hun in Vlissingen gekochte E-bikes (!), waarop ze bijzonder trots zijn. Etc.