Varend over bergen, op weg naar Le Roc-St-Andre

Van Saint-Aignan verder langs het Canal de Nantes.. Maar eerst moet ik weer mijn route te pakken hebben. Je raad het al.. klimmen. Dan kom ik in het centrum van Saint-Aignan, wat heet.. Het is slechts een bar, bakker en winkel tegelijk met vriendelijke koffiedrinkende mensen. Gezellig, 's Morgens zo vroeg al. Proviand inslaan. Goed voorbereid ga ik zo op pad in de wetenschap dat ik veel moet fietsen langs dorpjes waar niks te krijgen valt op deze maandag.
Mooie sluisjes onderweg, verlaten, een enkele opgeknapt. Ik kom in Pontivy, een enorm kasteel rijst voor me op, renaissance, 15e eeuw, het Chateau de Rohan. Altijd mooi voor een foto. Verder op langs het Canal, bij huisje nummer E 97, hangt de Bretonse vlag uit, het is is leuk aangekleed met bloemen en planten en .. fietsen. Fietsen? "Vanwege de Tour, die komt hier langs op 11 juli", laat de bewoner weten. Ik wil koffie bestellen, maar het is geen bar. Toch krijg ik koffie van de vrouw des huizes, kennelijk omdat ik zo'n geanimeerd gesprekje voer met kaar man, die alle prominenten uit de Nederlandse wielerwereld met naam kent. Leuk! In Rohan wil ik wat eten, kom in het enige restaurant dat open is. Wat ik krijg is exclusief. Het lijkt wel of een kunstenaar bezig is geweest, voorwaar haute cuisine, maar ik heb er niet genoeg aan. Verder maar weer, Josselin is niet ver meer. Toch laat ik de camping daar links liggen, want ik voel me goed en lig voor op mijn rijschema door het mooie koele weer met de wind in de rug en helling mee. De sluisjes fascineren me meer en meer. Hoe kun je nou varen over bergen heen? Een vernuftig systeem hebben ze daar voor bedacht. Bij de top ligt de ene sluis naast de andere om optimaal met het spaarzame water om te gaan. Maar helemaal bij de top zijn bassins aangelegd om dat men daar was aangewezen op hemelwater. Ik besluit tegen 18.00 uur om de camping te nemen in Le Roc St-André. Het is een kleine camping, waar ik als gast hartelijk wordt ontvangen. En omdat ik best wel een goede hap gebruiken kan, word ik naar Marie Claire geleid, een oudere vrouw die koken als haar roeping verstaat, vooral voor de werkende man. En dat ben ik, niet? En daar heb ik me toch een portie geschranst! En voor een luttelbedragje bovendien.