Op mijn gemak naar Nantes

Goed geslapen, geen bijgeluiden, slechts de duiven koekeloeren je wakker. Rust. Maar ik moet aan het werk, eerst even de bult op naar Guenrouet voor het inslaan van brood e.d. Tegelijk maar even een bakje koffie gepakt, zoals gebruikelijk inmiddels (voor de prijs hoef ik het niet te laten: 1,00 - 1,30). Even een babbeltje, ja, mijn Frans wordt steeds beter! Dan ben ik weg, weer gravel, aan een stuk door, 22 km lang, naar Blain. Stilte. Geen mens. Slechts vogels, vele soorten, soms vliegt een meesje een heel stuk met me mee. In het plezierboothaventje leg ik aan voor koffie. Het is nog vroeg, de boel van gisteravond wordt opgeruimd, maar ik kan koffie krijgen. In het water voor mij ligt weer zo'n oude boot, die hier vroeger de dienst uitmaakte. Ook staat er een kasteel, Le Chateau de la Groulaie, waar koningin Anne van Bretagne regelmatig was. Ja, die vrouw intrigeert mij veel, ongetwijfeld zal ik haar morgen in Nantes ook tegen komen. Door Bout-de-Bois ga ik en zie dat ik straks dat ik "mijn" Canal ga verlaten. Bij een van de laatste sluizen neem ik rust om wat te eten. Vlinders in meerdere soorten vliegen om me heen. Libelles ook. Vogels kwetteren. Tussendoor hoor ik wat water uit de schutsluis sijpelen. Het is snikheet geworden, maar ik heb een bankje in de schaduw. Ik eet mijn brood, met dikke platen ham. Een paar abrikozen er bij. Ja, genieten, ik zit gewoon een half uur helemaal niets te doen. Nog een paar daagjes, dan weer thuis.. Dat kan ik me nog niet goed voorstellen, maar toch.. Vlak voor mij jagen een paar kraaien twee roofvogels weg. De tijd gaat echter verder, ik kan niet blijven zitten. Dan, in de verte een brug, de brug die ik over moet om daarna aan de andere kant van het Canal terug te keren. Het pad is smal en erg dichtgegroeid, maar het staat duidelijk aangegeven: La Velodyssee. Zo kom ik in La Chapelle-sur-Erdre. Bloedheet is het nu, ik merk dat ik van de fiets moet, want wie gaat nu rijden in zo'n hitte? Siësta dus, op een mooi terrasje bij de kerk. Koffie en een Jus d'Orange, graag. Uit de kerk komt een rouwende stoet een overledene begraven, het terras reageert niet, het leven gaat verder. Hoe betrekkelijk, ja.. Een uurtje later ga ik toch maar eens verder voor de laatste 12 km naar de camping in Nantes. Het kost enige moeite omdat zowel GPS als kaart niet meer kloppen, waarschijnlijk door de aanleg van het nieuwe industrieterrein en het station Barberie. Na enige tijd wordt de Municipal wel goed aangegeven en samen met een Engels stelletje rijd ik naar de aanmelding. Als mijn tentje staat vind ik net buiten de camping een eettent voor een warme hap: een kebab-extra en neem er een blijk Bavaria 86 bij. Voorwaar een mooie dag!